За што се бориме?

Живееме во хаотично време кога самата владејачка класа е поделена и не може да понуди напредок. Глобализацијата – тој процес на ширење на капитализмот и зајакнување на светскиот пазар – се претвори во своја спротивност и се карактеризира како зголемена светска фрагментација и нестабилност, а оваа системска криза сега е моторот на зајакнување на национализмот и протекционизмот. Капиталистите се пазарнито судрени и поделени, а во нивната перспектива има само простор за песимизам, длабок немир за иднината и жалост за изгубеното минато. Капиталистите се обединети само во нивната мрачна визија дека нема надеж за разумен свет без глад и беда, дека оружјето, стравот и војните се нашата иднина.

И додека капитализмот одамна ги разви производните сили и ја направи работничката класа мнозинство од општеството, создавајќи ги со тоа неопходните објективни предуслови за воспоставување на работничка држава и градење на социјализам, тој сега го кочи, па дури и го уназадува нивниот развој. Да се ослободи општеството од оваа состојба, недостасува неопходниот политички субјект, имено масовна меѓународна комунистичка партија, раководството на работничката класа за радикална трансформација на општеството.

Буржоаските теоретичари, либерални или конзервативни, го наведуваат распадот на Советскиот Сојуз, Социјалистичката Федеративна Република Југославија и другите деформирани работнички држави како последен доказ за неможноста на социјализмот. Во реалноста, колапсот на земјите од Источниот блок и слични земји не значи дискредитација на социјализмот туку банкрот на сталинистичките режими чие бирократско раководство го фалсификуваше марксизмот и идеите на Маркс, Енгелс и Ленин за одземање на власта од рацете на работниците.

Не помалку штетна е улогата на раководството на работничките организации, десничарските реформисти, социјалдемократите и социјалистите, кои целосно се отуѓија од работниците и станаа гласноговорници на интересите на империјализмот и пазарната економија. Од друга страна, искрените левичари кои мислеа дека реформите можат да го поправат неправедниот и неразумниот систем, неминовно попуштаат пред притисоците на буржоазијата и бараат единство со десното крило на реформизмот, што секогаш води до политичка ликвидација на реформистичката левица.

Нашата Интернационала и организација нуди алтернатива на ќорсокакот на политичкиот и економскиот систем – тоа е комунизмот. Револуционерниот комунистички сојуз има визија за воспоставување светски социјализам. Сите останати цели ги усогласуваме кон оваа цел. Како југословенски дел од Револуционерната комунистичка интернационала, ние ги организираме најнапредните работници и младинци да се подготват за освојување на власта во рацете на мнозинството, т.е. работничка класа. Затоа, нашата стратешка задача е да се пробиеме и да допреме до широките слоеви на пролетаријатот, да ги привлечеме во револуционерното движење и да изградиме политичка партија со социјалистичка програма.

Оригиналните идеи и практики на комунизмот не се противат на демократското одлучување. Напротив, комунизмот може да успее само ако произлезе од најдемократската форма на владеење – од работничката демократија, демократија заснована на моќта на работничките совети. Наша непосредна задача е афирмација на марксизмот како единствена соодветна алатка за критички и научен пристап кон објаснувањето и решавањето на итни општествени проблеми. Капитализмот се покажа како непријател на човештвото и животната средина, во кои слободите на луѓето се жртвуваат на слободниот пазар и кој не познава други општествени интереси освен интересите на мал број сопственици на голем капитал. Од секојдневниот живот, јасно е дека во капитализмот, огромното мнозинство ја следи мизеријата и ропството на „работодавачите“ само заради опстанок. Нема причина работникот да се согласи на такво нешто.

Поинакво општество е можно и неопходно!

Напредните класи на териториите каде либералниот капитализам воспостави корумпиран систем на компрадорска измеќарска власт, често со влада што ги има карактеристиките на парламентарниот бонапартизам, во земјите кои се уништени и назадувани во економска, општествена и културна смисла, бараат алтернатива на капитализмот, исто како и напредните класи на Западот и во светот. Затоа, отворено ги повикуваме да се приклучат на нашата визија, цели и аспирации и да придонесат за градење на одлучен сојуз за социјалистичката револуција.

Основи на програмата на Револуционерниот комунистички сојуз

За да создадеме услови за послободно, поразвиено општество по мерка на работното мнозинство, се засноваме на следните програмски основи:

За револуционерна комунистичка партија! Идеологијата и политичките програми и на владејачките и на опозициските партии се напишани и се спроведуваат во интерес на домашните тајкуни и империјалистичките сили, под чиј патронат се овие партии. На работниците им треба класно независна партија, масовна работничка организација, за свеста за класната борба и за конечно воспоставување на работничка влада која ќе ја спроведува револуционерната програма. Таква партија може да биде само комунистичка партија.

За враќање на работничката контрола врз синдикатите! Како дел од борбата за воспоставување на работничка влада, РКС сака заедно со милитантните синдикални активисти да им ги врати на работниците правата што им беа одземени поврзани со штрајкот, синдикалното организирање и колективното договарање. Сепак, повеќето синдикати денес имаат корумпирано раководство, чии претставници ја играат улогата на шефовски претставници меѓу работниците, а не обратно. За да се искористи борбениот потенцијал на синдикалните структури, работниците мора прво да ги вратат под своја контрола! Се залагаме за активно масовно учество на работниците во работата на синдикатот, редовен демократски избор на сите синдикални претставници и можност за нивна промена во секое време. Ова е единствениот начин да се спречи договарање зад затворени врати. Приходите на сите синдикални претставници мора да бидат ограничени на просечната плата на квалификуван работник на нивното работно место и затоа нивниот материјален интерес мора да биде поврзан со материјалните интереси на работниците. Ние се залагаме за укинување на сите постоечки закони против работниците и синдикатите, како и за елиминирање на сите форми на работа на определено време, повремени или агенциски работници и нивна трансформација во постојано вработени.

За работничката влада и социјалистичкото општество! Планираното уништување и уназадување со обновувањето на капитализмот на југословенските простори, заедно со разните облици на приватизација, се обичен грабеж. Дури и нашироко најавуваните странски директни инвестиции се покажаа како уште еден начин за ограбување на нашето општествено богатство. Странските инвеститори со поддршка на локалните власти ги искористија нашите бизниси или земјиште во нашите индустриски зони, со ветувања за силни работни места за да добијат владини субвенции и даночни олеснувања. Приватизацијата на ресурсите и профитот, гледаме, е придружена со национализација на ризикот, негово пренесување на грбот на државата. Овој тренд не е само локална карактеристика на балканските држави, туку е присутен во сите земји погодени од реставрацијата на капитализмот, како што е присутен и во самото срце на империјалистичкиот свет. Капитализмот падна на сите тестови – не само на хуманоста и правичноста, туку и на ефикасноста и продуктивноста. Затоа се залагаме за работничка администрација и замена на капиталистичката национална држава со социјалистичка! Социјалистичката држава, сепак, не смее да ги повторува историските грешки и да го сведе работничкото самоуправување само на управување со сопственото работно место и преговарање со отуѓениот и привилегиран бирократски партиски апарат. Работничката држава за која се залагаме мора да почива на национализирана планска економија, во сопственост на државата и под демократска контрола на работничките совети. Национализацијата ќе ги опфати сите компании од клучно значење за економскиот живот и развојот на општеството, како и целиот финансиски сектор. Работничките совети не смеат да се делат од локалните власти. Напротив, идејата за работничка држава за која се залагаме и за која се бориме подразбира демонтирање на системот на буржоаската држава и демократија, укинување на институцијата парламент, влада и претседател на државата, како и преземање на целокупната државна власт од страна на работничките совети и органите што ќе ги делегираат работничките совети. Основната улога на овие стручни тела ќе биде подготовка и имплементација на националниот развоен план, во кој ќе дојдат до израз решенијата што ги нудат и гласаат демократски делегираните претставници на работниците од различни гранки. Централниот развој на индустријата ќе ја донесе толку потребната сигурност на земјоделските производители, кои се поврзани со индустријата и за кои индустријата ќе овозможи постојан откуп на суровини, по цени кои нема да се одредуваат еднострано, туку договорени со заедничка работа на претставници на работнички совети и здруженија на земјоделци.

За целосно вработеност и прераспределба на богатството во интерес на работното мнозинство! И покрај технолошкиот развој, чија цел треба да биде постепеното олеснување на човекот, работните луѓе денес работат во нечовечки долги смени, во многу тешки работни услови, каде од нив се извлекува речиси секој атом сила. Во исто време, сè повеќе од богатството што го произведуваат оди во приватни џебови, зголемувајќи го јазот меѓу малкумина богати и масите од година во година. Не е ни чудо што во такви услови расте социјалната несигурност и десетици илјади млади работници ги напуштаат југословенските земји и заминуваат на економски бегство на Запад. Кризата на капитализмот носи осцилаторни поскапувања, затоа се бориме против штетите од инфлацијата со слоганот на лизгачка скала на платите. Тоа значи дека колективните договори ќе содржат одредба за автоматско зголемување на платите во однос на порастот на цените на производите за широка потрошувачка. Ние сме за зголемување на минималната плата до износ што ги задоволува сите основни потреби на современиот човек и просечно семејство. Ние сме за ограничување на примањата на сите владини функционери на износ што не ја надминува просечната плата на висококвалификуван работник. Невработеноста не смее да се намалува со иселување на работоспособните жители, туку со намалување на работното време сразмерно на слободната работна сила и овозможување доброволна старосна пензија на 55 години, поврзана со професионалното ниво на работникот, без секое намалување во однос на работното искуство. Ние сме за прогресивно оданочување на сите стопански субјекти. Се залагаме за прекин на отплатата на постојните надворешни долгови и за пренасочување на сите средства наменети за таа цел кон движење и развој на индустриското производство и изградба на инфраструктура.

За еманципација на жената и социјализација на домашните работи! Во систем каде работничката класа посветува огромно време за да си ги обезбеди минималните потреби на современиот маж, дополнителната работа во домот е натрупана врз жените. Денес од жените се очекува да се занимаваат со домашна работа, без разлика колку е зафатено работното место и колку часови поминува таму. Покрај дополнителната економска експлоатација, работничките, поради нивната несигурна економска положба, многу често се жртви на разни облици на сексуално понижување, кога се очекува од работниците да се мешаат во нивниот интимен живот, а често и сексуални напади од буржоазијата, нивниот менаџерски персонал, но и од заостанатите и примитивни елементи кај машките работници. Се залагаме за социјализација на домашната работа преку изградба на пристапни детски градинки, дневни центри за деца, работнички мензи, јавни перални и едукативно-рекреативни центри за деца од сите возрасти, кои би ги ослободиле жените и целото семејство од сите форми на домашни задачи. Се залагаме за право на платено менструално отсуство, како и за право на трудничко и породилно отсуство во времетраење од една година. Правото на жената на абортус, без дополнителни административни пречки, е од витално значење за јавното здравје. Демократската контрола на работните места исто така игра важна улога во еманципацијата на жените. Со учеството во работничките совети, жените ќе се борат за сопственото место во политиката, без да бидат понижени со сексуални квоти и да се потпираат на тајкунските финансиери.

За еднаквост на ЛГБТ лицата! И покрај две-три децении капиталистичка „демократизација“ на југословенските земји и одржување на паради на гордоста, ЛГБТ лицата и понатаму се дискриминирани и под закани. Пред државата, ЛГБТ лицата немаат право на брак, а со тоа ниту право на автоматско наследување на имотот во случај на смрт на партнерот, ниту право да посвојуваат деца. Комунистите не се држат до нуклеарното семејство, како што тоа го прават претставниците на граѓанските партии и организации. Бракот, нуклеарното семејство и сегашните родови улоги ги гледаме како минлива појава, составен дел од капиталистичките имотни односи, што и самите ќе бидат надминати со надминување на капитализмот. Ние комунистите поддржуваме легализација на истополовите бракови и посвојување деца од хомосексуални парови, но не како привилегија на високата средна класа и буржоазијата туку за сите ЛГБТ луѓе. За да можат ЛГБТ работниците да ги остварат своите права, тие мора да живеат во земја во која на сите родители ќе им се обезбеди потребната финансиска, инфраструктурна, здравствена и образовна помош.

Бесплатно и квалитетно образование и здравје за сите! Со воведувањето на школарината и намалувањето на слободните места во училниците и амфитеатрите, како и со воведувањето на наплата за медицински услуги, образованието и здравството станаа луксуз за богатите и нивните деца, а не универзално право. Да го заштитиме образовниот и здравствениот систем од напливот на приватен капитал и потчинување на пазарната логика! Пазарната ориентација на образованието и научната заедница го загрозуваат цивилизацискиот развој на нашето општество на долг рок, бидејќи нашите ученици, студенти и експерти се така осудени да ја репродуцираат веќе постоечката технологија, со цел краткорочна профитабилност на капиталистичките спонзори. Таквата позиција, покрај екстремната економска ранливост на поединците, предизвикува и голема долгорочна штета на нашата економија бидејќи ги успорува или целосно ги блокира научните и технолошките иновации, правејќи нè зависни од империјалистичките центри, кои имаат тенденција да прават новите откритија да бидат нивни ексклузивни привилегии и алатка за одржување на периферните земји во постојана технолошка, а со тоа и финансиска зависност. Се залагаме за посебен фокус на основното и средното образование во насока на развивање на критичко размислување и социјализација на децата и младите преку учество во сопствените демократски структури во образовните институции. Ние се залагаме за државна сопственост на сите образовни институции и нивно ставање под заедничка демократска контрола на наставниот кадар, учениците и студентите. Само така ќе се врати достоинството на образованието, кое денес го крадат разни дипломи, кои се туркаат како „универзитети“! Здравството и фармацевтските производи, исто така, мора да бидат во државна сопственост и под демократска контрола на нивните работници, ослободени од пазарниот притисок и мотивот за профит. Денешната пазарна ориентација на здравството и фармацевтските производи го поткопува нивниот квалитет и довербата на масите во стандардната медицина. Овој бран на недоверба го пропагираат разни опасни надрилекари и измамници, кои од луѓето во очајни здравствени ситуации извлекуваат огромни суми пари за лажни лекови, што во повеќето случаи се бескорисни, а во најлош случај, смртоносни. Неопходно е да се врати довербата во стандардната медицина и фармацијата, што е можно само доколку и двете професии се ослободат од профитниот мотив. Затоа се залагаме за национализирано здравство и инвестирање во развојот на домашната фармацевтска индустрија, под контрола на работничките совети.

За борба против климатската криза заснована на социјалистичка планска економија! Мора да се направи најбрз премин од употреба на фосилни горива кон обновливи извори за создавање чиста енергија, со што ќе се обезбеди здрава и безбедна животна средина за генерациите што ќе нè наследат. Затоа, мора да се изврши национализација и работничка контрола на рудниците, ископувањата, транспортот, постројките за нафта и гас и другите извори на енергија. Во реалноста, денешните земји го стимулираат профитниот мотив на домашните и странските компании при поставување на соларни централи, мали хидроелектрични централи и слично, кои не се грижат за штетното влијание врз животната средина и ја газат целата визија за транзиција кон чиста енергија. Мора да се социјализира планот за земјоделско производство, да се национализираат хемиските гиганти и дистрибутивните монополи во агрономијата, кои борејќи се за поголем профит, го загрозуваат јавното здравје и исхраната.

За пролетерски интернационализам – за слободен културен развој на народите! Капиталистичката идеологија на мултикултурализмот ги наведе народите во нашиот регион да се стремат кон одвоени и подредени животи, а својата национална припадност да ја врзат за искривени и застарени обрасци, вкоренети во искривени и романтизирани национални митологии, кои денес се туркаат како историја. „Зачувување на идентитетот“ денес е циничен крик со кој нациите се убедуваат себеси дека ќе бидат покултурни, а со тоа и поавтентични, доколку се поконзервативни и заостанати. За комунистите, културата не е сениште или осифициран фосил од фантазиите на минатото. Културниот развој на секој народ е пред сè постојаното проширување на културното наследство, преку создавање на нови и свежи уметнички изрази и постојано збогатување на мајчиниот јазик со нови поими, развиени од новите идеи и откритија што ги нуди современото општество. Затоа, слободниот културен развој на народот не смее да се сведе на понижувачко и комично џвакање „стари“ обичаи, туку мора да подразбира достапност на новите текови во уметноста, образованието и науката. Затоа се залагаме за правото на припадниците на националните малцинства на бесплатно образование на својот мајчин јазик на сите нивоа. Бидејќи секоја култура најдобро напредува преку размена на идеи и ставови со други култури, работничката држава ќе организира редовни состаноци на различни национални заедници и ќе поттикнува културна и јазична размена. Се разбира, основен предуслов за проекти за културен развој е материјалниот развој и гарантираната материјална сигурност за работниците од сите националности. Заедничкиот економски просперитет е основата на која, учејќи еден од друг, ќе го надминеме индивидуалниот конзервативизам и ќе им овозможиме на оваа и на сите идни генерации да придонесат заедно под еднакви услови за развојот на својата и за збогатувањето на другите култури, од кои со текот на времето ќе се роди единствена култура на целото човештво.

За оружје во рацете на луѓето, а не платениците! Работниот народ не смее да се надева дека ќе го брани туѓа палка и кундак, туку мора да се брани сам! Со укинување и уништување на капиталистичката држава, сметаме дека е неопходно да се укинат сите органи на насилство чија основна цел е првенствено да го одбранат режимот од масите, кои трошат голем дел од државниот буџет за ова. Затоа се залагаме за укинување на професионалната армија, распуштање на интервентни и специјални единици и сите други единици од тој тип, како и забрана за работа на сите приватни безбедносни агенции, комунални милиции и други слични формации. Наместо тие формации, неопходно е да се создаде воена обука и воено-милициска обврска за сите полнолетни и воено способни граѓани, без разлика на раса, националност, вера, пол, сексуална ориентација или родов идентитет.

Против привилегиите на верските заедници! Во услови на зголемена беда и сиромаштија, несигурност и општата отуѓеност на работното место, во семејството и во општеството, религијата нуди утеха и ветува лек што може да се добие во имагинарниот свет или по смртта. Верските заедници ја користат оваа вистинска болка, овој крик на немоќните за своја корист, но и за задушување на револуционерниот потенцијал, речиси секогаш со конзервативна пропаганда и потчинување на државата и владејачката класа. Работничката држава мора да ги укине сите привилегии на верските заедници и да ги подложи на нормалниот систем како и секоја друга приватна иницијатива. Во исто време со укинувањето на веронауката и верските обреди во државните училишта и институции, следува национализација на сите материјални и културни добра коишто носат само профит и луксуз на верските организации, а немаат учество во церемонии и ритуали. Новата револуционерна влада ќе ја гарантира слободата на вероисповед како демократско право.

За нова работничка социјалистичка Југославија и воспоставување на Балканска социјалистичка федерација! Распадот на Социјалистичка Федеративна Република Југославија претставува цивилизациски чекор назад за сите нејзини народи. Национализмот, шовинизмот и братоубиствените војни служеа како покритие за новокомпонираната, воено-профитерска буржоазија, произлезена од делови од бирократијата на СКЈ, менаџерите на општествените претпријатија и криминалните кругови кои соработуваа со нив, да ја прелеат социјалната сопственост во нивна приватна сопственост, додека работното мнозинство доби само скратување на квалитетот на животот во секој поглед. Додека народот војуваше, профитерите се збогатија! Додека работниците ги убиваа работниците, газдите мирно тргуваа! Денес е јасно дека фрагментираните национални држави на Балканот не претставуваат решение за националните прашања и суверенитет, а уште помалку нудат пат кон напредок. Сè што добивме со разбивање на заедничката држава е спуштање во социјална беда, политичко потчинување и економски статус на неоколонија. И покрај децениската наводна национална независност, сите балкански држави денес имаат помал суверенитет и помалку простор да располагаат со сопствените ресурси отколку во кое било време по Втората светска војна. Под империјалистичка окупација од НАТО, ЕУ и нивните сојузници и под притисок на Русија и Кина, чизмата на глобалните криминалци подеднакво ги притиска сите работни луѓе, без разлика на националност или вероисповед, додека растечките социо-економски проблеми се туркаат под тепих со помошта на националистичката пропаганда. Националното прашање е секогаш во основа економско прашање. Без економска несигурност, националистите не можат да ги свртат нациите едни против други. Балканскиот полуостров не е само географска, туку и економска и културна целина. Балканските народи се поврзани со индустриски, инфраструктурни, комерцијални и културни врски. Ова заплеткување во капитализмот значи постојана конкуренција и постојан судир, отворен или скриен. Затоа, решението на националното прашање на Балканот е можно само преку заедничка организација и соработка на сите луѓе кои живеат од сопствениот труд за одбрана на заедничките интереси и создавање на социјалистичка федерација, во која работниците од сите народи ќе влезат доброволно, со демократска декларација, со целосно почитување на правото на сите народи на самоопределување. Се спротивставуваме на експанзионистичките и шовинистичките аспирации на сите балкански држави, пред сè на „нашите“ и повикуваме на отпор кон секој обид за повторно поделба на балканските народи. Да се ​​спротивставиме на шовинистичкиот отров со кој нè трујат нашите владејачки класи! Со заедничката борба на работниот народ ги повикуваме сите народи на Балканот да изградат рамноправен сојуз на работнички држави на Балканската социјалистичка федерација.

За протерување на империјализмот од Балканот! Како што се спротивставуваме на шовинизмот на локалните владејачки класи, се спротивставуваме и на колонијалната окупација на балканските земји од империјалистичките сили, како што се членките на ЕУ и НАТО и нивните сојузници Турција, Саудиска Арабија, Емиратите, Јужна Кореја и нивните империјалистички ривали, како што се Русија и Кина, кои исто така учествуваат во бруталното грабеж на нашите ресурси, нашата индустрија и нашето земјоделско земјиште, понижувајќи ги нашите работници на најгрозоморен начин! Во тоа сесрдно им помагаат перјаниците на локалниот национализам, кои се натпреваруваат да им помогнат на своите странски патрони во оцрнување на сопствениот народ како „мрзлив“, „неодговорен“ или „незрел“, а со тоа срамно го оправдуваат своето повлекување под притисок на странски тутори. Да се ​​обединиме во револуционерната борба и со заеднички сили да ги истераме империјалистичките колонизатори од Балканот! За повлекување на југословенските и балканските земји од криминалниот НАТО сојуз и сите негови воени и политички иницијативи!

За социјалистичка Европа, за светски социјалистички сојуз! Изразите „се приближува кон Европа“, „европски пат“, „транзиција“ или „европска интеграција“ се веќе истрошени фрази на делегитимираната владејачка класа. Не сакаме да бидеме поврзани со Европа која е во рацете на бриселската бирократија којашто управува со неа, ниту со Европа што е во сопственост на банките и корпорациите. Капитализмот ги застари националните држави, а со комунизмот нивното постоење ќе заврши. Затоа сакаме обединета Европа, но Европа на работниците. Светот со Социјалистичка Европа ќе биде сигурен почеток кон меѓународна заедница без империјализам, блокови, војни, кон Светскиот социјалистички сојуз.